Opis fabuły:
Zwariowana komedia pomyłek z charakterystycznym dla Tadeusza Chmielewskiego humorem oraz z ilością postaci i wątków, które przyprawiają o zawrót głowy. Mamy tu pracownika fabryki z Sulęcic, który szuka w stolicy dreblinek do kombajnu. Jest i sympatyczny milicjant, jeżdżący na motorze ze swoim dzieckiem, gdyż w przedszkolu panuje epidemia, jest jego żona, która przeżywa sądny dzień w kierowanym przez siebie biurze matrymonialnym gdyż remanent ujawnił manko na jednego obcokrajowca... Obcokrajowiec też się pojawia - w postaci włoskiego przedsiębiorcy wziętego pomyłkowo przez grupę górali za rodaka z Chicago. I oczywiście niezapomniany Bohdan Łazuka grający samego siebie... A także uśmiechnięci szczęśliwcy, obwieszeni sznurem papieru toaletowego, który akurat udało im się upolować... To tylko niektóre z barwnych postaci "Nie lubię poniedziałku". Zachwyca również niezwykle żywy i o dziwo optymistyczny obraz Warszawy lat 70-tych - kamienice, blokowiska, czerwoniaki, tramwaje, galeria Zachęta, sklep Emilia, czy port lotniczy Okęcie - w takim wydaniu stolica wygląda prawie jak Rzym!